Zer

Sen gamzesi çalınmış yüz/ümün çukuruna açan ezhar
Ama en çok bende,bende güzelsin
Gözlerimin gözlerine bakan göğünde
En çok...



Sevdanı yokluğuma can giydiren dem vakitlerin satıhı damağım
Ahh..tadın dildar sözlerimin izi ki,
Tastamam yüreğime sinen şiirlerin paslanmaz değerine
Motif motif işliyorum düğmeleri iliklenmiş düşlere seni
Bakışlarının zerafetinde ay bakışlı uçurtmalar
Ellerin,ellerinse ruhumun estetiğine harf harf uyanan zer




Şehirden ayaklarını çekmiş ağrıdır adın dilimin aşk divanında
Kuyu gözyaşları biriken avuçlarımın en derin çizgileri ışık saçarken
Zaman,ertesi sabah olmuyor ha deyince işte
Aklım parmaklarınla yoğrulan mavi salgı sayfalara
Kana kana içtiğim soluğunla çevir beni dudağına
Belki,belki bir romanın en orta yerinde acı çeken kendime
Taze mevsimler giydirip açıyorum gecenin ağzını geldiğim yanına
Üşümüş yanlarımın taş merdivenlerini çıkıp bir bir
Denizi toparlıyorum mırıldanmalarıma
Şayet inceden ezgi kımıldanırsa oralara
Yol benim
Irmak ben





Ki,üfleyince şehir toprağını üzerime
Insanlardan çok özlüyorum ikimizi
Ama en çok gözucuyla durduğun sokağı..
Astar gibi geçirip içime
Içimi özlüyorum
En çok...




Sevgili,
Göğsünün yanıbaşındaki kitaplar çağırır beni
Kayıp zamanmışım gibi bakma öyle bana
Sır düğümle yutkunup ak
Öyle bir serçeyi ürkütmeden esne gölgeme
Say ki
Kalbine tökezleyen hayallerim kirpik aralığında
Say ki
Kaç gecelerin günlerce ayna konukluğunda dokunan tenime
Dur...ve ezberlet ruhuna sesimin sesine olan yamalı sancılarını
Üşüyorum
Sevdiğim dikenlerin gülü yüzü suyu hürmetine
Kanıyorum




Sımsıcak resmin koynumda sevda diye tonlanırken duvarıma
Acemi kalemimin ucuyla öpüyorum her çizgini
Bütün sözcükler umut sıçraması sokağına taşan
Ahh..sustuğum karanlıkların peçesi açık camlar
Inzivaya çektiğim kalbim dolanır tenime
Tenim ay kokusu..tül diye sarılan

Kendime sakladığım senden kalkıp...parmakuçlarınla gökyüzüne kuşlar çiziyorum
Kanatlarında yıldız tozları
Ahh...öyle kalınmıyor buralarda sensiz