Zerk Eden Bohçanın Gecesi

Işık lambamdan sokağa düştü
yalnız peltek yürüyüşünü gördüm
başka bir ışığa
üstünde açık bir kapının
insana gölge bahşettiği yerde
kollarıyla sarıldığını birinin
Sana öpüşünü ıslattım
ellerim sevişti gözlerinle
geceye kurnazlık kattım..
gölgelerinizin uzanışlarını pembeli perdeden
bir var bir yok sandım
sarı ışıkta parmak izleri
gelip gidiyor
Karanlık yetmez örtmeye eminim
daha o kapıdan geçmedim
daha kördüğüm hayatım
daha teneffuslu ki lavantalar
günbatımı bohçası zehiriyle
daha bir şevkle zerk ediyorken dudaklarıma
O kolsuz kapı uzanmışken sarılmaya
Hayaller realizm dersine giriyordu
Bens o kapıdan..