Zeynep

Zaman durmalı gözlerine bakarken,
Okumalısın şiir gibi seni sevdiğimi...
Şehrin tüm kalabalığı sen olmalısın
Ve ben olmalıyım yalnız kalan gözlerinde...
Hiç yalnız kalmayacakmış gibi sevmeliyim seni...
Prangalanırken gözlerim gözlerine....

Ellerini tutmalıyım apansız, koşmalıyız göğe doğru
Tomurcuklar filizlenirken bahar bizi anlatmalı çiçeklere
Sonra sen kokmalı her yer...
Miskler yayılırken etrafa sevmeliyim seni....
En güzel gülü koklar gibi...

Yağmurlar yağarken aniden, sarmalıyım seni
Gözlerinden tuz yerine, yağmur damlası süzülmeli...
Islanmanın en yoğun halinde, sırılsıklam
Toprağa inen her bir damlada sevmeliyim seni...
Nurunu saçarken gökkuşağı, rengarenk...

Nefesim kesilmeli seni görünce, rengim atmalı
Heyecandan dilim kopmalı,
Kopup gitmeli seni çok seviyorumlar dilimin ucundan
Ayrılık küsüp gitmeli, hatta çatlayıp ölmeli bizi görünce...
Ağırdan bürünürken benliğim sana, sevmeliyim seni
Yüzüm seni yansıtırken aynalarda, gözüm seni görürken...

Eşsiz sözler dokunmalı yüreğine, gönlümden savrulan
Şarkılar sana söylenmeli, destanlar bize yazılmalı
Adını anmak olmalı sevgiyi çağıran kaf dağından
Anka'lar taşımalı zümrüt yüreğini....
Masallar kadar tertemiz sevmeliyim seni...
Evvel zaman içinde, ahir zaman sonsuzluğuyla....

Papatya sevdalar uzak olmalı,gül dururken
...ve dökerken yapraklarını
Seviyor, seviyor, seviyor...
Bazen kıpkırmızı, bazen pembemsi...
Gülün dikeni batarken de sevmeliyim seni...
Zehriyle ölüme gülerken de....