Zeytin Bahçesinden...

yem yeşil bir zeytin düşmüş düşlerime
zeytin dalında sallanan çocukluğum karşımda
efkarımızı yaktığım çalılar yığılmış
duman tütsün diye bacalardan
odun taşıyan ufak tefek günler geçiyor
gözlerimi diktim bahçeliğin tam ortasına
gülüp eylendiğimiz o günler
yosun tutmuş kayalarda uyuklamalarımız
hiç biri aynı yerinde değil
bomboş bir bahçeliğin ortasında
sessizce duruyorum
sesime ses olacak
uzaktan gelirken bir sepet getir diyen yok
çadırın ucundan tutan yok
sırtımda geçmişin özlemleri ile
yaşıyorum şu bir kaç günümü
kalan günler yar yanında
soluk alıp vermekle tükenecek
biliyorum
ve soluk aldıkça seveceğim onu...
Bir elim aydın topraklarında bir elim bursa yamaçlarında
sevdiğim yar kokusu ile yaşama mücadelesi veriyorum.
yaşayabildiğim kadar yaşayacağım.
geriye kalanlar esaretimin bedeli olarak ödendi...
elveda ...