Zifiri Karanlık Doğuran Bir Sokak

hiç bilmediğim
zifiri karanlık doğuran bir sokak,
bilmediğim bir apartmanın,merdiven taşı..

-soğuk..

annemin sözleri aklımda ama,
oturacağım o soğuk taşa.
yine dinlemeyeceğim anne sözünü,
yine kazanamayacağım ayakları altındaki cenneti..

-oturdum

kıçım üşürken yavaş yavaş
içimde ne kadar cesaret varsa mahşer kalabalığı yapıp
aradım seni.
öfkemi özgürlüğüne kavuşturup
kusacaktım üzerine.
sen,bilmiyordun.

-açtın..

peşi sıra gelen sesinle,

?efendim ?'

-sessizlik

sustum.
sustun.

sessizliğin keskinliği kanattı dilimi,
sessizlik,takıldı boğazıma,
tıkandım..

ve önceden
kafamda hazırladığım konuşma metni terk etti gitti beni.
tüm harfler korkularını cesurca malup edip,
bilerek,isteyerek suya düştüler
birer birer..

-boğuldular

toplu bir intihara sebebiyet vermişti sesin,
tüm öfkelerim evrim geçirip,
yumuşamıştılar sana..

aman allahım !

devamı
sebepsizce gelen özürler silsilesi,
sesin titremesiyle başlayan ağlayış..

affet !

beni umursamadığını da unutturdu bana ?aşk',
yüzsüzleştim.
saçmaladım durdum yine,
bittim..
sesin farklı malup etti öfkemi..

ahh sesin..

sesinle sevişirken kulağım,
kapıyamıyorum telefonu,
kapatamıyorum,
kapatmam gerek artık,saçmalıyorum.
son bir kez öpüp sesinden,kapatıyorum isteksizce..

gözyaşlarım yağarken geceye,
tanrıyı da ağlatıyorum..
kan kırmızıya boyuyor gökyüzünü,
ikimizin gözyaşları,tek vücut karanlıkta..
körler bile korkadı inan bu karanlıktan,
ben de korkuyorum..

özür diliyorum yine,
özür diliyorum seni sevdiğim için,
ve aşık olduğum için..

özür dilemek bir daha tekrarlamamaktı aynı şeyi
aslında ben yalan söylemiştim..

şimdi cezamı kes ve döv beni !
elinde kalayım.
hiç
bırakma ama..

döv !
istiyorum bu kez.
sadece,
elinde kalmak için..