Zihnimin Sokakları

Zihnimin sokaklarında darmadağın bir şekilde dolanırken buldum kendimi

Kuytu köşelerde kabuk bağlamaya çalışan yara izlerinin olduğu sokaklardayım

Sakin sessizce Akan kanların usulca süzülüşünü izliyorum. 

Karalara bürünmüş küçük bir kız çocuğu ile karşılaştım

Dik duruşu, kendin emin adımları ile yürüyordu

Fakat arkasındaki gölgesi bükülmüş ezilmiş bir nidayla peşinden sürükleniyordu. 

Kalabalık sokaklara vardım, beremi gizlenmek istercesine daha da çekiştirdim aşağıya doğru

Gördüğüm tüm insanları tanırdım bilirdim

Lakin onlar beni tanımazdı görürlardi fakat bilmezlerdi onların da ben olduğunu. 

Yürüdüm yürüdüm yürüdüm..

Çıkmaz sokaklar gördüm, Örülen duvarlara baktım, 

Yıkık dökük evlere, harabeye dönmüş binalara. 

İleride bir nehir ilişti gözüme, parlayan güneşin yansıdığı, Gökyüzünün maviliğini çalmış göz kamaştırıcı bir nehir,

koştum o şahşalı nehiri görmek için hızla koştum.

Hızlandıkça hızlandım, kalbim ağzımda atarcasına var gücümle koştum,

Ne yollar bitmek bildi, ne de zaman geçmek bildi,

Ve Hala koşuyorum son umudum olan o nehire..