Zilâl...
Zilâl...
Kurtlanmış yalnızlığıma tuz basıp içimdeki kapıların sürgüsünü çekerken,
Mevsimine düşman nice sonbaharlar gövdemde ağlıyor.
Gökyüzüyle sarmaş dolaş öpüşen gözlerimde şimdi toprak kokusu,
Avuçlarıma kurak tarlalar oturmuş sanki
Hangi yağmurun damlasına sokulsam, kırgın.
Öksüzlük kadar sancılı artık;
Paslı yıldızların altında yüreğimin uçurumlarından çelme yiyip,
Ağzıma bulaşan çamurların sözlerime duvar oluşu..
Zilâl...
Yüreğimin ortasına çakılı kurşunlar fidan verdikçe,
Her düşüm intihar.
Ki;
Parmak uçlarıma konan serçeleri,
Gözyaşlarıma birikmiş özleminle vururken eksiliyorum.
Cinayetlerimi tetikliyor, yokluğun
Cinnet saatlerinde sarhoşluğumsun.
Kimi zaman;
Sus! Diyor,
Karanlığıma gelip
Kanıma kül basarken, damarlarımı gün ışığına aç bırakan Çingene
Oysa;
Hücrelerime uzanan yollarda, adımların kaldı
Çelimsiz gülüşlerimle yetinemiyorum.
Zilâl...
Aşk kudurmuş köpek gibi ruhumu kemirirken
Kangrenlerim oldun,
Ayyaş bedevilerin şişe diplerinde bıraktığı acılarla demlenirken
Soluğuma -Sen- diye sardığım yaşam kurudu.
Şimdi; ölüm dersem, gel.
Hayat dersem;
S u s
Y a l v a r ı r ı m
Ne demiştim. Hayat dersem gel.. Ölüm dersem de gel. yeter ki gel ! Kızım adına teşekkürlerimi sunuyorum.. ölümsüzleşti sayende : )
şimdi...hayat desen de yorumu kalsa şair ! tebrik güzel dizelere ve yorgun ruhuna geçmişler ola ;)
Zilâl..
ilk okuduğumda beni beynimden vuran şiir..Yüreğine sağlık..
Zilal sözcüğünün seçimiyle başlamış şiir. Bir isim ki müziğini seslerinde taşıdığı kadar "gölgeler" anlamına gelen Arapça bu isim çocuklarımıza ad olur. Şiirin dizelerine geçtiğimizde dizelerdeki musiki ve sözcüklerin o müziğe dalganın ters vuruşları gibi sert yüklenişleri bir kayık içinde bizi çalkalamaktadır. Örneğin "aşk ruhumu kemirirken" sözünün o yumuşak anlamına "kudurmuş köpek gibi" sözcüklerini yüklemek... işte şiirin büyüsü ve söyleme gücü. Şairi kutlarım.
muhteşem bir şiirdi
duygusu ve kurgusu bugün belki dört kere uğradım bu sayfaya
tebriklerim çok sevgiyle...