Zırnık

aslında
her şey çok basit
zorlaştıran
zırnık
yani bizler
alamıyoruz kendimizi
dev aynasından görmekten
birde düşmanımız
var
ego denen
sarmışız içimize
kurtulmakta imkansız
bildiğimiz halde,
sanki kazık dikecekmişiz gibi
yeryüzü de denilen
şu
zıkkıma...

hep bana rabbena
maddecilik en üst safhada
lafa gelince müslüman
icraata gelince
sıfır çekmek
her zaman ki halde ki ruhta,
iş güç köşe dönmek
mümkünse bir parmak dahi oynatmadan,
neylersin
güyalara dahi işlenmiş menfaat
mesela cennet
yoksa
vay haline
cehennemlerden seç beğen al kıyamet...

sonramız ertemiz
sanki anlımıza yazılmış kereviz
köfteler giderken tek tek bir bir
ayaklanmış misali
otururken iftiralar baş köşede
içimizde ki cümbüş
ayrı dünyaların
kendi hesabında...

öyle isterdim ki
öyle,
olsun hepsi bir rüya
uyandığım
da
kavuşayım bana
bir daha hiç uyumama
umuduyla
demek elveda,
bırakırken kabusu
ebediyete kendisiyle başbaşa...

(Berlin,26.07.2016)