Ziyanı Yok

Yüzündeki bu hüzün kaç kişilik
Bu kalabalık, bu mahşer
Bu sessiz çığlık...
Hangi savaşın kaybedenesin
Hangi hesaplaşmanın mağduru
Kimden ödünç bu üvey yalnızlık
Kimden kaçıyor gözlerindeki ceylan
Hangi baharları çaldılar bahçenden
Hangi çiçekleri soldu dudaklarının
Teninde temmuza hasret
Şubat ayazları volta atıyor
Bu üşümeler bahane
İçindeki yangına şahitlik etmesin diye
Gözyaşlarından yamalar yapmışsın
Belki yeşerir diye toprakların
Söyle içindeki çocuğa
Büyümek böyle bir şey
Öpünce geçmiyor acılar
Bedenler büyüyünce
Acılarda büyüyor...
Ziyanı yok
Alışıyorsun
Ya da alıştırıyorlar...