Zor Akşam

solsun solan rengi gibi rengi dünyanın
karışsın kara kargalar göğün mavili grisine
dibe sinmiş bulutlar alev alev siz de yanın
dönüşmesin dumanınız bir hayal perisine

an an karanlık çöküyor yüzüne perde perde
ey güneş teselli veren o nur cemalin nerde
kısık sesli hecelerle bağırdım duymamışsın
hani çağır diyordun soğukta geleyim ısın

güzel şeylerden sonra hep olurya sessizlik
acısıyla özlemenin dizleri üstünde eğik
suskun küsmüşcesine zaman dahi akmıyor
yüzüm umuda dönük bi defa dönüp bakmıyor...