Zor Şey

Hep anarım gündüz gece,
Dilimdesin hece hece.
Çözülmüyor bu bilmece,
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Çağrı geldi asker olduk,
Bitirince işi bulduk.
Şimdi bir çift söze kaldık;
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Yalnızken de geçerdi gün,
Ben değilim şu gördüğün.
Nerde kaldı bizim düğün?
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Daha yaşın erecekmiş,
Baban izin verecekmiş.
Anan çeyiz dürecekmiş;
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Çok zorluklar yaşadık biz,
Ağır yükler taşıdık biz.
Yaraları kaşıdık biz;
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Biraz anan, biraz baban..
Sıradalar ninen, deden.
Her ağızda başka neden,
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Beşibirlik istiyorlar,
Malda gürlük istiyorlar.
Evde dirlik istiyorlar;
Ne zor şeymiş seni sevmek!

Yaklaşıyor düğün günü,
Ben tükendim, bilmem seni.
Kolaysa gel, sen sev beni;
Ne zor şeymiş seni sevmek!

(21.07.1975) On sekiz yaşımızda bile toz pembe görememişiz dünyayı.....