Zoraki Sevda

seninle yaprağımız koparılmış takvimden
mazimizden kaçarken ölümlere tutulduk
zoraki yeşertilen sevda bahçelerinden
solmayan gülümüzü bile bile kuruttuk

ayrı ayrı kalıpta boyandık yalnızlığa
çok fasıl verir olduk gurura dargınlığa
daha alışamadan bu saran pişmanlığa
nafile serzenişle tutkumuzu unuttuk

bilmemki hangi yazgı sebep oldu bu hale
seni uzağa itti beni düşürdü dile
izimden izlerinden yoksun tebessümlerle
gülüşünü kaybeden kıvılcımla tutuştuk

gelsin artık vedaların gitmelerin sonu
başlatanlar her kimse bitirsinler oyunu
yaşıyorken aşkın en nadirane huyunu
sitemli gecelerin sislerinde kaybolduk