Zoraki Sevda

seninle yaprağımız koparılmış takvimden

mazimizden kaçarken ölümlere tutulduk

zoraki yeşertilen sevda bahçelerinden

solmayan gülümüzü bile bile kuruttuk

ayrı ayrı kalıp da boyandık yalnızlığa

çok fasıl verir olduk gurura, dargınlığa

daha alışamadan       ....        pişmanlığa

nafile serzenişle tutkumuzu unuttuk

bilmem ki hangi yazgı sebep oldu bu hale

seni uzağa itti beni düşürdü dile

izimden izlerinden yoksun tebessümlerle

gülüşünü kaybeden kıvılcımla tutuştuk

gelsin artık vedaların gitmelerin sonu

başlatanlar her kimse bitirsinler oyunu

yaşıyorken aşkın en nadirane huyunu

sitemli gecelerin sislerinde kaybolduk