Zorla Olmuyor

Hep mi bir malum olur içime mutsuzluk?...

Hiçte şaşmaz ya bir saat, ya on beş dakika sonra.

Hissettiğimden daha çok sınar beni 

Beklediğim...Beklentim...

Ağır bir darbe yerim içime...

Savaşırım çırpındıkça batarım...

Küsmek en iyi silahım...

.

.

Kimse düştüğüm yerden düşmedikçe,

Anlamıyor beni...

Kovuldum bir dövülmediğim kaldı...

Tutulmadı elimden,

Kime ne zararım var bilmiyorum ama,

Zorlada sevdiremem ki kendimi kimseye...

Neyse olacağı o oldu...

.

.

Şimdi susmalarım bile sır gibi...

Aramıyorum kimseyi kolay kolay...

Kırılınca engelliyorum hemen...

Artık daha fazla üzülmelere,

Açık bir kapı bırakamam...

Saçlarımın daha fazla beyazlaşmasına,

İzin veremem...

İçime bir dert daha atmak için yutkunamam...

.

.

Sessizlik çok şey anlatıyor mu?

Bilemem...

Ama bana benim sessizliğim,

Çok şey öğretti...

Kimse umurumda değil...

Yaradanla aramı iyi tutmaya çalışıyorum...

Yeterli...

.

.

Pozitif olmayı deneyeceğim,

Hep güler yüzlü olmayı.

Ama bunuda...

Beğenmiyecekler...

Dedimya işte...

Kimseye zorla sevdiremezsin kendini...

Geçte olsa anladım...