Zorunda Olmak

Bir elinde ekmek bir elinde torbası,
Yüklenmiş gidiyor yorgun bedeniyle eve,
Zamana yenildiği yüzünden okunuyor birde kömür karası,
Kendini ele veriyor her sokağımızdan geçişinde?

Sabahın ilk ışıklarını çok görmüş olmalı,
Birkez gördüm uykusuz gecenin birinde pencereden,
Küçük boyuyla acelesi varmış gibi telaşlı,
İşine gidiyordu herhalde sıcak evinden?

Uykusuz olduğu gözlerinden belli oluyordu,
Kapatıp kapatıp açıyordu yatağımı istiyorum dermişçesine,
Zorunlu olmasa oda evinde otururdu,
Gitmezdi her sabah kömür madenine?.

Bu kişi karşılığını alıyor mu?
Bütün uğraşlarının ve emeklerinin,
Sabah uykusunun ve yaşlanan bedeninin,
Kendine ait bir evi varmı mesela,
Yoksa bedeni gibi evide kiramı hala!!!

Birgün olacak sağlık kapıya dayanacak,
Hastalık geliyor bedenini bırak diyecek,
Açıkta kalmaktan korkacak bırakmayacaksın,
Bu sefer ben seni bir daha göremeyecek,
Sende son satırda her şeyi anlayacaksın!!!

Zorunlu olmak sonu çıkmaz yola benzer,
Gidişini bir an bile kesmez ve önemsemez,
Sonra yolun sonu gelir biter,
Sen geri dönsende İşlemez!!!!!