Zühre
Toprağın en koyu rengiydi
Yalnızlık
Siyaha çalıyordu ikindi
Güneş zemheriyle boğuşmuş
Yorgundu şakakları.
Ay ucuza kapatmış Geceyi
Zühre ile oynaşıyor
Tan yerindeki beyaza nispet
Güneşle dalaşıyor.
Vakitli vakitsiz alaca bir gök
Güneşle tekrar geldi
Ay sakladı zühreyi
Güneşin rengi soldu.
Tam tepedeydi artık
kainat ayakları altında
Ne zühre ne de ay yanında
Yalnızdı ve tek başına
Hüzünle gitti güneş
Dayadı sırtını dağlara
Ve sakladı göz yaşlarını
Kol kol gezen bulutlara.
Akşam ezanıyla ilk.zühre geldi.
Sonra ay
Gece hala ıslaktı
Bulutlarsa koy.
Zühre seyrederken
Ayın mah cemalini.
Ay sonuna kadar açtı
Mahrem hilalini.
Hüzünle gitti güneş Dayadı sırtını dağlara Ve sakladı göz yaşlarını Kol kol gezen bulutlara.
Akşam ezanıyla ilk.zühre geldi. Sonra ay Gece hala ıslaktı
Bulutlarsa koy.
**Bulutlarda olmasa kim saklar ki yağmurları..her zaman ki gibi duygu doluydu sizi okumak güzel..tebrikl
Zühre seyrederken Ayın mah cemalini. Ay sonuna kadar açtı Mahrem hilalini.
tebrikler mustafa bey. değişik ve güzel. saygılarla.
harikaydı okurken insanın hiç sonunun gelmesini istemediği bir şiir bu yüreği kutlarım hep sevgi ve şiirle kalın
Zühre seyrederken Ayın mah cemalini. Ay sonuna kadar açtı Mahrem hilalini
güzel bir paylaşımdı
tebriklerimle
Akşam ezanıyla ilk.zühre geldi. Sonra ay Gece hala ıslaktı
Bulutlarsa koy.
Zühre seyrederken Ayın mah cemalini. Ay sonuna kadar açtı Mahrem hilalini.
tebrik ederim abim
çok güzel bir şiirdi
yüreğine kalemine sağlık