Zülâl

Güneşin giden bereketinin ardında
Ay
Düşünce
Yeryüzü düzlüğüne
Yalnızlık çekilirdi
Göğün karanlığına
Ve
Saç telime kadar üşürdü
Kimsesizliğim

İmansız
Küfürler savururdum
Vurup
İsyana sürgünlerimi
Dışarıda oynaşan
Işık ile gölgenin
Çoğul seçkisine inat
Bir asır kadar uzayan gecelerde

Sonrasında
Tövbe edip
Yarım nefesle gidilen kentlere
Yollardım
Bütün kırlangıçlarımı
Getirsinler diye
Ay dilinde
Dilsiz suları
Yaşam ırmağıma
Sabahın hayrında

Kısacası Zülâl
İkilemime
Eğrilen düz çizgide
Dudaklarının arasındaydı süru
İsrafil'in
Olmasaydı yüreğinde saklı yerim
Ne kalmıştı kıyametime!
___________Senden önce