Züleyha'da Kalan'ıma

Gecemin bağrını deşiyor,
'ben o gün Züleyha'da kalmıştım' sesi
ben d/inliyorum...

Karda yürüdüm
hani izlerim
-ki yüreğin beyazdı
ve ben yalın ayak
savrularak
yüreğinde soluk almıştım
şimdi kesildi mi nefeslerim?

Nasılsın diyorsun
hiç bilmediğin kadar cinayet kokuyorum
ellerim kan sızıyor
beni vuranı arıyorum,
failim aynamdan bana gülümsüyor.

'Züleyha'nın evinde,
iki küçük pencere,
birinde seni gördüm
diğerinde ölümü!'
deminde sürerken türküm
ben bağrımı taşa çalan sızılardan medet umuyorum
olmuyor gözüm!
bu makam bilmiyor
bendeki acı ölümden ağır geliyor!

Züleyha diyorum
'bırak bu şiir müsvettesi dizelerini
kapat şu Züleyha ezgilerini
sevdan d/ağlıyor
yangın tadında...'
d/inlemiyorum.

(hiçbir şeyin üzerini örtmeyi bilmezken / karda yürüdüm izimi belli etmeden!)