Zûlüm

Gülebilmek, çekilemeyen zulüm gibi,

Ağlamak ise nakisen işlemiş gözlerimi

Ne zaman kapasam göz perdelerimi

Mutluluk, sevinç, kahakaha zulüm işte...

Ne zamanki otursam yanlızlığın kıyısına,

Ne zaman duvar örsem  yaşayan insanlarına,

Sahtelik, bencillik, güzel olmayan her bireysellik

Açınca göz perdelerimi iaşe zulüm işte

Göğün Allı, Ballı Mevsimi

Sevemedim Dünya Sesini

Rahmetiyle Kuşatır Şahanesini

Hasretle dolaşan gönül sesini

Bir ömre sığdırmak  zulümdür işte...