Zulümdeki Ferahlık

İnsani değeri, onur vakarı,
Yakıp yıkan her şey, birer silahtır.
Gale alınmazsa, yalvar yakarı,
İşkence, zülümdür, büyük günahtır.

Dikte ettirilirse, okunan hutbe,
Liyakat görmezse, verilen rütbe,
Üç beş kuruş ile alınan cübbe,
Kibirle giyilen, keçe külahtır.

Anlamdım gitti, birçok âlimi,
Biz bunlardan gördük, zulmü zalimi,
Kime arz edeyim, bilmem halimi?
Onlar dokunulmaz, her şey mubahtır.

İşkence misali, adeta tarzlar,
Sazende incinir, kırılır sazlar,
Gürültü patırdı, çalınan cazlar,
Şeytan ümmetine, cinli semahtır.

Zarfının üstünden, yırtılmış pulu,
Cüsseleri minik, gölgesi ulu,
Makamından büyük, makamın kulu,
Koltuğunda kral, ya da ilahtır!

Hayvanlığı geçin, insanca durun,
Doğru yerde doğru, terazi kurun,
Eğer namert isem, anlımdan vurun,
Bunlar bize salah, hem de felahtır.

Tabi'i bu sırra, erebilene,
Vicdanıyla hüküm, verebilene,
Körlüğü gidip de, görebilene,
Yaralının gönlü, yine ferahtır.

24.11.2011