Zümrüdüanka

Sineme saplanan, 

Aşk hançerinin , 

Yarası işliyor, 

Derin derin...

Beni gören kaçıyor:

 Ya meczubum , 

Ya Mecnun. 

Beni bu halde bırakan, 

Sensin YÂR sen !

Kuşanmışım yollarda, 

Sevdamın intizarını . 

Tükenmedi hiç bir vakit, 

İçimdeki aşkın ihtirası.

Çok değişti her şey 

Sen gittin gideli. 

Yıldızlar sustu, 

Rüzgar esmez , 

Güneş gülümsemez , 

Oldu 

Gece karanlığı misali. 

Ölüler bağırışıyor , 

Şimdi kabirlerden. 

Çektiğim şu ıstırabın , 

Bitmesini diliyorlar , 

Kara kaderden. 

Gülüşün yeter bana 

Derman istemem. 

Saçların yeter bana 

Gülistan istemem. . 

Evrenin ihtiva ettiği, 

Bunca güzellik arasında, 

Ben olmayan güzelliği , 

Aradım hep :

Seni aradım YÂR. 

Bir kar tanesi ile 

Okyanus dondurmak , 

Kadar , 

Yağan yağmuru , 

Ateşle söndürmek, 

Kadar, 

İnandırıcıydı umutlarım. 

Şimdi bekliyorum seni 

Bulutların üstünde. 

Toplama saçlarını, 

Bırak , 

Esen meltem dalgalandırsın onları. 

Ağlama sakın , 

Sönmesin yüzündeki 

Mehtap! 

Güneş batıyor artık, 

Bir daha doğmamak üzere. 

Zifiri karanlık kaplıyor her yeri, 

Sömürürcesine . 

Dönersen şayet bir gün, 

Doğar mı dağların arkasından, 

Güneş. 

Dönersen şayet bir gün, 

Doğar mı küllerinden yine , 

Zümrüdüanka...