ŞİİR

Sanatlar içinde şiir en garip...
Bileni de yazar bilmeyeni de
Kefen niyetine efkara sarıp
Öleni de yazar ölmeyeni de...

Kimi Çin Seddi'ni yıkar kalemle
Kimi dalga geçer cümle alemle
Yakın akrabadır hüzün elemle
Güleni de yazar gülmeyeni de...

Uğradığı beşer irkilir birden
Nasibini alır hayırdan şerden
Güneydoğu gibi gittiği yerden
Gelenide yazar gelmeyenide...

Aruza, heceye serbeste nazır
Bir kibar cellattır infaza hazır
Ya da her mısrada bir ince huzur
Bulanı da yazar bulmayanı da...

Gökkubbeyi yere indireni var
Güneşi çayına bandıranı var
Kaf dağına anka konduranı var
Olanı da yazar olmayanı da...

Kimine efendi kimine köle
Kimine acımaz düşürür dile
Kimine bir ömür bitmeyen çile
Dolanı da yazar dolmayanı da...

Girdiği akıldan bir daha çıkmaz
Kimsenin yaşına başına bakmaz
Koklamadık hiç bir çiçek bırakmaz
Solanı da yazar solmayanı da...

Hep emre amade hep hazır kıta
Yeşile maviye böceğe ota
Nağmelerden nağme notadan nota
Çalanı da yazar çalmayanı da...

Kimine kor ateş kimine küldür
Kimine bağbandır kimine güldür
Gitme diye yanan aşığa dildir
Kalanı da yazar kalmayanı da...

Kurtulmak istersin denize atıp
Bazan bal yaparsın zehire katıp
Gurbet eller gibi yakadan tutup
Salanı da yazar salmayanı da...

Arada sırada olsa da belam
Şiir hem nimettir hem ulvi kelam
Bir tatlı tebessüm bir sıcak selam
Alanıda yazar almayanıda...



Ahmet Çıtak