Hiç birşey doldurmuyor insanın ruhunda ki boşluğu, bir pencere kıyısından avuçladığımız maviliklere sığdırmaya çalıştığımız sevinçlerimizi,üzüntülerimizi,kahkahalarımız ve gözyaşlarımızı,aslında kelimelere sığdırmanın çok daha güzel olduğunu keşfedeli uzun zaman oldu.Ama bir yitirilişin ardından,zamansız giden bir abinin `düş gezginin`bu dünyadan gidişinden sonra karar verdim paylaşmaya...Yazar değilim,belkide hiç olamayacağım bu hayatta,ama içselleştirdiğim herşeyi,ağlayamamaya başladığım günden beri,kah içimdeki zehri atmak,kah her zaman içimde sakladığım kahkahalarımı gökyüzüne savurmak için yazıyorum... 1980- diye yazdığım doğum hanemin diğer tarafının ne zaman dolacağını ve o çizginin hangi yılda ölüm tarihiyle kapanacağını bilmeden yaşıyorum.