yağmur damla damla vururken yüzüme, karışıyorken gözlerimden akan hüzüne geride upuzun bir yol bırakmıştım... kim bilir kaç hafta, kaç ay, kaç gece? içimdeki fırtınanın o buz tutmuş yorgunluğu sinerken bu şehre, herkes hazırlamışken kendini yeni bir mevsime bu acaba bendeki kaçıncı kıştı? bulutlar kapatıyorken bahar getiren güneşi, o güneşi benden çalarken karanlık gecelerin aydınlık süsleri neleri eksiltmişlerdi keşke bilselerdi!