Kendini beğenmişlik itici,ilerici derecede hastalıktan başka bir şey değil..İnsanları seviyor olmam onlarında beni sevmesi anlamına gelemez bunu da biliyorum ,düşmanım olmadığı sürece herkese karşı niyetim iyidir..

Yaşam,Doğa,hayvanlar,sürekli öğrenmek,ahlaki cesaret,özdenetim yaşam biçimim oldu..

Öyleyse karşıdan gelen sesler nende kesilmiyor? Düş kırıklığına uğradığım tüm anıları, anları kalbimden, beynimden söküp atmakta ustayım da ondan?