Kimseye anlatmak zorunda kalmadım aslında kendimi,
Kimsenin de anlamasını beklemedim beni..
Parmaklarım hükmederken tuşlara,yazmam bekleniliyor beni..Oysa kanadını yitirmiş kuş gibi,çırpındıkça acıya boğulan duygularımın en dibinde boğuşurken
Kimseler anlamadı şimdiye kadar,yazdıklarımdan beni..
ya da anlamak istekleri kadarını anladılar
Aslında bu anladıkları da hiçbir zaman yansıtmadı beni,
Bende bu yüzden çok şey yazar gibi görünüp,
Aslında hiçbir şey yazmıyorum..
Şu an olduğu gibi