Kalabalıkları uzaktan izleyerek büyüdüm. Hiç topacım olmadı. Misket oyununu cevizle-sert... yuvarlak...kolay kırılmayan cevizler- oynayan çocuklarla doluydu ilkokul bahçem. Hiç oyuncak satın almadım, hep kendimiz yapardık. 9 yaşlarımdayken amca çocukları bir olup köy kurmuştuk: Sarı Köy
pansiyonlu okulların ıssızlaşan koridorlarında zihnimin oyun bahçelerine sığınırdım.
Kalemimi ve defterimi çok seven, kitaplarımı mukaddes sayan bir öğrenci oldum, okudum. Öğretmen oldum. Büyümeye çalışıyorum.