BU BENİM İŞTE
Doğduğum yöre de, taşlar topraktan daha çok. Gökyüzüne çam ağacı yerine, Ardıç ağacı uzanır. Gövdesi ne tomruk olur ne de kereste. Kiriş diye uzatamasın onu duvarın üstüne. Yanarken saman alevi gibidir. Köz bırakmaz geride. Su istemez boy atarken fidanı. Kışın yağan kar, Nisan’da düşen yağmur Yeter yıl boyu. İğne yapraklarının arasında, meyveleri durur. Önce yeşil, sonra siyah Acıdır tadı. Günümüzde krem yapıp İlaç diye satıyorlar onu
İşte! Ben böyle bir kıraç toprağın üzerinde yeşerdim. Kökü kayaların altına uzana ağaç gibiyim. Siz çınar da diyebilirsiniz, koyu gölgesi olan, Meşe'de Kayın, gürgen zaten hiç olmaz bizim dağımızda. Derelerimiz kar suyundan beslenir. Kışın akar, yazın kurur. Avşar'ın soylu kızları kuyudan suyu kovayla çeker. Kulaçla ölçülür kuyunun derinliği. Al yazmalı, beyaz tülbentli genç kızlar, Aynayla haberleşir, yavuklusuyla. Hala öylemi bilmem Ben gideli gurbet ele, değişmiştir belki Gelenek ve de töre.
Kim bilir ?:))