Ana

Ana gibi yar vatan gibi diyar olmaz atasözü hakkında ne kadar çok kompozisyon yazdık hatırlamıyorum okul yıllarımızda."Ana"ile "vatan" kelimesinin eş görüldüğü anaya ihanetin vatana ihanet,vatana ihanetin ise anaya ihanet olduğunu o yıllarda kazımıştık beyinlerimize,ikisi de kutsal bilmiştik ve hala aynı kanıdayız.

Kadınlara kalkan eller kırılsın demiyorum,kopsun diyorum.Bazen haber bültenlerinde bazen gazetelerin üçüncü sayfalarında kadın cinayetlerini gördüğümde beynimden vurulmuşa dönüyorum.Yeryüzündeki herşey kadınların eseridir bu bir feminist yaklaşım değil realist yaklaşımdır.

Analar mübarek insanlardır,cennet ise onların ayakları altındadır böyle kimselere karşı sözlerimizde ve davranışlarımızda daha dikkatli olmamız gerekmez mi? Onların kaplerini kırmak,hor görmek,küçük düşürmek,üzmek,ağlatmak kimin haddine?

Rahme düşer düşmez başlıyoruz kan kusturmaya,gece-gündüz demeden bütün eziyetlere zevkle katlanma cesaretini gösteren birer kahraman,melektirler onlar.

Yaşınız kaç olursa olsun,onların gözünde hala çocuksunuzdur.Ancak bireyselci,özgürlükçü ve tüketici olarak bildiğimiz z kuşağının,buna hiç tahammülleri yok,herşeyin en iyisini hep kendileri bildiklerini söyleyip duruyorlar.Fazla değil bundan beş yıl,on yıl sonra başıma gelerek aile birliğimizi darmadağın edecek bir felaket var:kuşak çatışması.

Bizim o yöreler kışın daha soğuk olduğu için(Ege bölgesi),annemi misafir ediyoruz iki veya üç ay,buralar oralara nazaran çok sıcak(Akdeniz bölgesi.)Kolay değil yetmiş yaşındaki bir insanın şehre adapta olabilmesi bu yüzden çok sıkılıyor buralardan.

Bir aralık ayı geliyordu anam memleketten,yemekleri hazırladık otobüsün yolunu gözlüyoruz,on dakika bekledikten sonra anam otobüsten iner inmez elini öpüp sarılmak isteyince:

"Uzak durun dedi,benden uzak durun!" Bir kabahat mı işledik diye düşünürken fazla meraklandırmadan söyleyiverdi anam:

"Biraz gribim."

Analar hep çocuklarını düşünür,ne demişler;ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar.