Daha Başka Hangi Yollardan Gidebilirler

Şimdi gelmesi lazımdı. Hesap ettim hep bu akşam saatlerinde, kiraz ağacıyla üzüm ağacının arasından sürü halinde geçerlerdi böyle. Kimler mi ? Kimler olacak, insana huzur veren kuşlar. Kurduğum hayallerin bir kısmı boynu büküktü. O boynu bükük hayallerimin yüzlerini güldürsün diye üç beş güvercine vermiştim. Bana, şu yerde, şu saate bekle istediğini alacaksın demiştiler. Ama hani neredeler ?

Dalga mı geçiyorlardı diye düşünmedim değildi hani. Bir an vefasız insanlara benzettim onları. Ama onlarda vefasızlık denen o kötü duygunun ne işi olabilirdi ki. Adı üstünde, kuş onlar. Hatta benim bir çok yaralarıma iyi geliyorlardı. Çocukluğuma dönmek isterken, bu talebimi asla geri çevirmezlerdi. Kanatlarına beni aldıkları gibi doğru büyüdüğüm, oynadığım sokaklarda, yeni yeni sürmeye başladığım bisiklette bulurdum kendimi. Ya da evde ki kediye süt vereceğim derken, buzdolabından halıya döktüğüm süt sonrasında annemin bana kızmış olduğunu hatırlamam. En çok da hatıraları gözlerimin önüne sermek istediğimde yine işimi kolaylaştırırlardı kuşlar. Kaplayan hüzün sislerini dağıtırlardı adeta. Çoğalan korkuların hepsinde iz felan kalmazdı. Yaşanan kaygılara rağmen, huzurun kokusunu getirirlerdi. 

Yoksa ben mi yanlış anlamıştım ? Bugün o aynı yerde beklemeyecek miydim ? Daha başka hangi yollardan gidebilirler ? Durun bir de şu bulutlara sorayım. Onlar muhakkak bilirler yerlerini. Aha da akşam ezanları okunuyor. Bu defa geç kaldılar kesin.