Garip Ben

Kimsem oyum ben, senin onayına gerek yok!

Farklı garip, tuhaf, bir başka ve komik olmayı seviyorum. Hiç sevmiyorum... kimseye açıklama yapmak... hatta kendimi haklı çıkarmak hiç istemiyorum. Aynı şekilde, başkalarını anlamlandırmak gibi bir zorunluluğum da yok. Benim için öylesi de.. böylesi de yeterli. 

Bu güne kadar “benim ayakkabılarımda” bir metre yürümüş olmayan ve hala yargılayan ya da kınayan bu diğerleri var ya..., öyle ya da böyle size damgasını vuruyorlar!

Onların yetersiz bilgileri, beni kendi zihin çekmecelerine atmaya yetiyorsa.... 

... o zaman neden böyle insanların önünde açıklamak zorunda kalayım ki.., “kendimi”?

Bu yüzden garip ama otantik olmayı tercih ederim. Ben sadece bu kişilikle varım, cildimden çıkamam. Beni böyle kabul eden herkes, kendine sadık bir yoldaş edinmiş olur, kabul etmeyenler ise..., lütfen kendi yollarına devam..!!!

Derinden hissederim, çok yazarım, daha da çok düşünürüm. Küçük şeylerden mutluluk duyarım, en büyük umudumu ve şansı - en küçük şeylerde ararım ve bunları ararken...

... "bir kurt yavrusu gibi aya uluyorum!"

Aynı anda hem güven hem de şüpheyle doluyum, ruhâniyim, inançlıyım da... “aynı anda”...

Tutkulu bir çay tiryakisiyim ama gece yarısı kahvesi keyfine daha da çok tutkunumdur...

Bazen Yazar’ım... bazen Çırak..., bazen Sultan’ım..., bazen Keloğlan..., bazen de bal kabağı.

Tarih ve mensupları beni şekillendirdi. Ve ben şimdi buradayım, aynen böyle bu şeklimde. Mizah ve arsız farkındalık dolu, akıl ve hatta daha fazla kalp ile, çok yönlü ve eğlenceli.

İşte bu.... 

Tuhaf olmayı, kendimi “olduğum gibi” kabul etmeyi seçtim, kimsem oyum ben..., senin onayına gerek yok!