Her şey Mevsiminde

"Oğullarım olsaydı, benim gibi büyümelerini isterdim. Babamdan Allah razı olsun, beni daha beşikte iken bir köylünün evine yollamış, orada süt emmişim; uzun süre en yoksul, en gelişigüzel bir hayat içinde kalmışım. Çocuklarınızı kendiniz yedirmeyin; hele bu işi sakın karınıza bırakmayın. Bırakın, çocuklarınız halkın ve doğanın yasaları içinde büyüsün; aç kalmasını, güçlüğe göğüs germesini öğrensinler, hayatın çetinliği onlar için gittikçe çoğalmasın, azalsın. Babamın beni böyle büyütmekte bir başka maksadı daha vardı; beni halka bağlamak, bizden yardım bekleyen insanların haline ortak etmek istiyordu. Gözlerimin, bana sırtını çevirenlerden değil, kollarını açanlardan yana bakmasını daha doğru buluyordu. Bu düşünce ile beni düşkün insanlara bağlamak, borçlu bırakmak istedi. İstediği oldu: Zayıf, zavallı insanlara kolayca bağlanabiliyorum. Bunu hem şerefli bir iş sayıyorum, hem de içimden öyle geliyor." diyordu Montaigne.

Geçenlerde bir ablanın evine ziyarete gittim,iki çocuğu var biri kız biri oğlan yirmili yaşlarında ancak ablanın gözünde çocuklar sanki beş yaşlarındaymış gibi.Analık duygusu baskın olabilir ve bundan zevk alabilir ama Gallus:" Zevkler,insandan insana değişir,her şey her yaşa uygun düşmez."der.

Yirmi yaşındaki gençlere;

"Patetesini soyayım mı,yumurtanı soyayım mı,ekmeğini keseyim mi,suyunu doldurayım mı," gibi sözler yaşça da akılca da onları büyütmez,küçültürler.

Her şey mevsiminde güzeldir...Uzmanlar uyarılarda bulunmuyor mu,sebze ve meyveleri zamanında tüketin diye.Duyguların,davranışların,tutkuların,arzuların,kuruntuların ve kaygıların hepsinin birer mevsimi vardır.