Hüsnükuruntu

Bazen insan bir teselli arar ya hani, ben işte bir gün bulabileceğimi düşünüyorum. Her ne kadar olumsuz şartlar önüme çıkıp vermek istemezse hayat, ufacık da olsa teselliyi. İyi haberler alacağımı hissediyorum ne hikmetse. Günden güne kötülüklerin kol gezdiği bu dünyanın hali ortadayken. Kısacası hüsnükuruntu'yu tercih ediyorum ben. İhtimal ediyorum, hayal ediyorum. Bunu kendime inandırmam gerekiyor. Aksi halde hep bir umutsuzluk içine düştüğümü kabulleneceğim. Umut diye ne güzel bir duygu var çünkü.

Sessiz şekilde beklentiler var ne gönüllerde kim bilir. Boşu boşuna uğraşıyorsun diyenler olabilir. Hatta isyan ettirmeye kadar, beyninize girenler olabilir. Önemli olan bunun üstesinden gelebilmektir. Dışardaki sözleri umursamamaktır fazla. Tamam belki, bugün olmayabilir, yarın olmayabilir, haftalardır da olmayabilir; lakin, kendini adeta yüz üstü bırakılmak hissi durmadan uyanılmaz ya. Er veya geç muhakkak istenilen bir mutluluk, ışığını yoluna yansıtacaktır. Buna da eminim ben. Üzgünlüğe kendimi hapsedecek değilim arkadaş. İsterse tüm hüzünler birleşip üstüme çullansın. Fark eden bir şey olur mu ? Olmaz bence.  Sadece ağacın yaprağı gibi biraz sallanabiliriz. Ama asla dalından kopmayız. Bu da bizim sabrımızın derecesine bağlı. 

Evet, ne kadar metanetle, sabırla, olayların akışına bırakırsak hayatı, hayat bize hiç ummadık yeni sevinçler sunacak. Yeni huzur ortamları hazırlayacak. Daima iyimser düşünmek gerek. Kalbinde iyilikler bulunan her insan, hüsnükuruntu sahibidir. Yüzünde tebessümü eksik etmeyen her insan, neşelenmeyi seven bir insandır.