Kaderin Terazisi
O kadar hassas bir terazide tartılıyor ki ameller, her şey yerli yerine oturuyor sonunda. Sen haksızlığa uğradığını düşünürken, gözyaşlarının hesabını tutarken, içindeki adalet terazisinin sarsıldığını hissediyorsun. Ama kim bilir, belki de kader senden daha adil bir muhasebe içindedir. Belki, çoktan unuttuğun bir ah, çoktan silindiğini sandığın bir günah, geri dönmüştür karşına.
Haksızlığa uğradığını düşündüğünde bile durup sorgulamalı insan. "Bu başıma neden geldi?" diye değil; "Ben kime böyle hissettirdim?" diye. Çünkü bazen kendi yaralarımızı taşırken, başkasının yaralarını unuturuz. Unutulan yaralar ise hep bir şekilde sesini duyurur. Belki rüzgarın fısıltısında, belki ansızın bir bakışta, belki de en olmadık bir anda hayatın sert tokadında.
Zalimle mazlum yer değiştirir zamanla. Bir zamanlar yargılayan sensindir, bugün yargılanan. Bir zamanlar sustuğun için kazandığını düşündüğün o zafer, belki de bugünkü yenilgilerinin gizli müsebbibidir. Kader, hiçbir borcu unutmaz çünkü.
Kimse masum değildir bu terazide. Belki elini kana bulamamışsındır ama birinin hayallerini kırmış, umutlarını söndürmüşsündür. Belki bir sözünle bir kalbi paramparça etmişsindir. Belki bir suskunluğunla en büyük ihaneti etmiştir ruhun. O yüzden gün gelir, kendini haksızlığa uğramış bulursun. Ama bil ki, sana dokunan her şeyin ardında kaderin bir muhasebesi vardır.
Sen, gördüklerinden ibaret olmadığını bildiğin halde, kendi kaderini bir perde gibi izlerken, arkasında işleyen mekanizmayı unutursun. O mekanizma seni her adımında sınar, her nefesinde imtihan eder. Zira haklı olmak, yalnızca başkalarının haksızlığıyla ölçülemez. Ve belki de en büyük hakikat şudur: Sen haklılığını ispat etmeye çalışırken, hayat senin asıl imtihanını başka bir yerde yazıyordur.
O yüzden adaletin terazisi her zaman şaşmaz. Kimsenin ahı, kimsede kalmaz. Ama bu adaletin hükmü, bazen bizim anlayışımızı aşar. İşte bu yüzden insan, kendi terazisinden çok kaderin terazisine inanmalı. Çünkü o terazide ne eksik vardır ne fazla, ne de unutulmuş bir hesap.
