Kitaplarım
Onlar benim en ağır misafirlerimdir,ne yemek isterler ne su,saltanat sürdükleri köşelerinden gizlice bana akıl verirler.
Onlar benim en kıymetli hazinelerimdir,değerleri ne parayla ölçülür ne pulla.
Onlar benim en kadim dostlarımdır,iyi günümde kötü günümde, etle tırnak gibi olduğum.
Onlar benim bazen sessiz çığlıkların bazen haykırışlarım bazen de gözyaşlarımı silen mendilimdir.
Kışımı bahara çeviren, gecemi gündüze, en hararetli anlarımı sükunete.
Bazen üst üste diziyorum bazen yan yana ne kavga biliyorlar ne gürültü.
Kimisini bir avuç insan tanıyor,kimisini dünyalar ama onlar kan kardeşi olmasalar da fikir kardeşi olmuşlar.
Yüzyıllar öncesinden seslenen Mevlana mı desem Yunus mu?
Onlar benim uykusuz gecelerimin büyülü dizeleri.
Onlar benim tüm sancılarımın ilacı,tüm hücrelerimin yegane mineralidir.
İçimi acıtan konu, onların kilo hesabıyla satılmak istenmesi,neymiş geri dönüşümmüş,zaten günümüzde kitaplar iki işe yarar:
1.Geri dönüşüme gider.
2.Yakıp ısınmaya.
Böylece ne kendimizi değiştirebiliriz ne de dünyayı.
Geçmiş olsun.
Gençlikte sıra dışı bir biçimde kitap okurken yakınlarım dahi, ''Bu kadar ne okuyorsun prof mu olacaksın?'' diye kah alay eder, kah takılmaya çalışırlardı... Tabi onların beni ya da kitap okuyan başkalarını anlamalarını beklemedim. Evet belki prof olmadım, hala da çok bilgili olduğumu kimselere karşı iddia etmedim, aldığım terbiye gereği etmemde... Ancaaaak! Nasıl sigara içmek bir alışkanlıksa, spor yapmak bir alışkanlıksa, bu da bir alışkanlık, ruhuna, kanına okuma aşkı girmiş bir insan, zaten okumadığı zaman hasta olur, kendini eksik hisseder...Bir önemli veciz cümleyi de burada eklemeden geçmeyelim... ''Yetişen zekâları kitaplarla beslemeyen milletler hüsrana mahkûmdur.'' Kutluyorum içtenlikle güzel bir yazıydı...
Son derece anlamlı bir paylaşımdı, yazının sonundaki haklı sitemlerinize katılıyorum yeterince değeri bilinmiyor. Selam ve saygılarımla.