Pişmanlık

Pişmanlıktır insanı güçlü eden aslında. Bunu kuvvetli manasında söylemiyorum tabi. Yaptığı hatalardan ders çıkararak, o eski duruma düşmemek için gösterdiği büyük gayreti diyorum. Üzüntüye kendini fazla kaptırmadan, sevinç çerçevesinde yerini sağlam yapıştırmayı kendine bir borç olarak gören bir ruh halini diyorum. İsterseniz buna küllerinden yeniden doğmak da diyebilirsiniz. 

Evet, insan geçmişte yaptıklarından pişmanlık duyabilir. Keşke bunları öyle yapmasaydım dediği de olabilir. Normaldir. Yaptıklarının yanlış olduğunu bilmiyordur, ne bilsin  ? Ta ki doğrusunu öğrenene kadar. O halde, dilimizden çıkan sözlere azıcık dikkat edelim olur mu  ? Kırıcı, itici, yalancı olursak eğer, ilerde bir gün çok pişman da oluruz. Kendimizi de bazen bu yüzden affetmeyiz. 

O zaman bunlara bir son verelim. Gelin, akıp giden bir dereye bırakalım pişmanlıklarımızı. Alıp götürsün uzaklara. Hiç aklımıza bile gelmesin. Veyahut da dipsiz bir kör kuyuya atalım. Çıkmaya kalkacaktır, peşimize düşmeye kalkacaktır fakat buna asla müsaade etmemeliyiz. Sadece ona şunu diyebiliriz belki. Sen, beni tecrübe sahibi olmaya sevk eden bir dosyaydın o kadar. Başka hiçbir şey değil.