Vefasız Sevgi

Sevgi, insan hayatının belki de en temel duygularından biridir. Doğduğumuz andan itibaren hissetmeye başladığımız bu duygu, zamanla şekillenir, büyür ve hayata anlam katmaya başlar. Ancak, sevginin en önemli bileşenlerinden biri olan vefa, her zaman kendine yer bulamaz. Vefanın yerini bazen ne yazık ki nankörlük alır.

Nankörlük, sevginin o saf ve sıcak yüzünü gölgede bırakan, karanlık bir perde gibi hayatımıza sızan bir tutumdur. Sevgi dolu bir ilişki ya da bağ, nankörlükle karşılaştığında kırılgan hale gelir. Çünkü nankörlük, verilen emeğin, gösterilen fedakarlıkların, yapılan iyiliklerin görmezden gelinmesi demektir. Bu tutum, sevginin doğal akışını bozar ve o ilişkiye derin yaralar açar.

Bir düşünelim; emek verdiğiniz, yüreğinizi koyduğunuz, belki de her şeyinizi feda ettiğiniz bir ilişki düşünün. Bu ilişki, karşı tarafın vefasızlığıyla karşılaştığında ne hale gelir? Çoğu zaman, nankörlük, o ilişkiyi bitiren en büyük etkenlerden biridir. Çünkü insan, değer görmek ister. Değer görmediği, emeğinin karşılığını alamadığı yerde, sevgi yerini hayal kırıklığına bırakır.

Nankörlük, aslında bir kişilik zaafıdır. İnsanların, karşısındaki kişinin duygularını ve fedakarlıklarını anlamayacak kadar bencil olmasıdır. Bu bencillik, zamanla sevgiyi tüketir, yıpratır ve sonunda yok eder. Sevgi, karşılıklı bir alışveriştir. Bir taraf sürekli verirken diğer taraf alıyorsa ve hiçbir karşılık görmüyorsa, o sevginin ömrü ne yazık ki uzun olmaz.

Vefasızlık, sadece romantik ilişkilerde değil, dostluklarda, aile bağlarında da karşımıza çıkar. Her türden ilişkide, nankörlük, o ilişkiye zarar verir. Sevginin büyüyüp gelişmesi için vefa gerekir. Ancak vefa gösterildiğinde, sevgi sağlam temellere oturur ve uzun ömürlü olur. Aksi takdirde, nankörlük, sevgiyi içten içe çürütür ve sonunda tamamen yok eder.

Sonuç olarak, sevgide vefasızlık, nankörlük, insan ilişkilerinde en yıkıcı unsurlardan biridir. İlişkilerin sağlıklı ve uzun ömürlü olabilmesi için vefa, saygı ve minnettarlık esastır. Aksi takdirde, nankörlükle beslenen bir ilişki, ne kadar güçlü başlarsa başlasın, sonunda kaçınılmaz olarak yıkılacaktır. Bu yüzden, sevgiye değer vermek ve onu nankörlükle değil, vefayla beslemek gerekir.