Yara

Haberim yok,zorla beğendirilmekten,yarışmaktan.Çıkarsız bir yolda yalın ayak bile yürürürüm acısada katlanırım.Masallardan,maskelerden korkar radyoyu açar uyurum ben.Sevda kainatımın şiiride, nikahımın makamı sen ol diledim.Yaralı haberciyim sevda ülkesinde.Lügatımda bahşedilen yar’ın,yarası kaldı bugünde.Bağrımda sönmeyen tam şuradan bir acı büyüyor,gözlerinin gözbebeğinde kendi aradım sevda mesaimde.Yokum,yoktum,duymak istedim kalbinin yemyeşil göklerinde sesimi.Hak etmediğim ne vardıysa topladım bir çantada yalnızlığıma katıp gittim bende..Durak,durak şehir,şehir gezdiğim yerlere emanetini bıraktım  bende kalmayan hatıralarını…Yürüyorum belki aynıyız,aynı sokaktayız,ıslanıyoruz,üzülüyoruz.

seni görsem yine sayarım olay yerinde son sözlerimi…

Seni sevdim,

Yaramdan tanırım seni,içimden tüten sevgimin çehresi değişir çünkü.. Aynı lisanı konuşmasakta, aynı şiirde yan yanayız.Ve ben en iyisi kendi yalnızlığımla karşındayım…Hoşça kal…