Yazmak Üzerine

Sinema akademisinde senaryo dersinde yeniden yazmaya çalışırken bir şeyler fark ettim.

Yazmam gereken öyle dönemler olmuş ki yazmayı ertelediğim,

O kadar evrilmiş ki duygularım, hangi halini anlatsa eksik kalır cümlelerim.

O kadar birikmiş cümleler var ki heybemde anlatmaya gücüm de yetmiyor artık.

Yüreğime misafir gelen her biri canlı, her biri çok kıymetli duyguları öyle görmezden gelmişim ki;

Bir canlıyı, bir bahçeyi. bir çiçeği öldüren terk edilmişlik değildir.

Terk edilmişlik aslında bir ölüm biçimi de değildir. Tüm bunları öldüren, yanından kayıtsızca geçenlerin bakışıdır...

Ve ben o kadar kayıtsız kalmışım ki duygularıma...

Hayat böyle, görmüyormuş gibi yaptığınız zaman iyi şeyleri öldürürsünüz.

Önemseyen bir bakış, bir kalp çarpıntısı, işte yaşam bu.

Akıl unutur ama kalem unutmaz, yazın her ne yaşarsanız, günün sonunda yazın öyle yatın.