Yollar Bir Gün Kesişir

Sanmayın ilkokuldaki sınıf arkadaşlarınız, bir daha karşınıza çıkmaz. Beklenmedik bir anda  ' vay beni tanıdın mı ? Hele bir yüzüme iyi bak. Sen hiç değişmemişsin ' gibi sözlerle sizi buluverirse hiç şaşırmayın. Hani derler ya, dünya küçüktür diye. Bu çok doğru. 

Kaç yıl geçse de aradan, aynı sırayı paylaştığınız, aynı silgiyle defterdeki yazıları sildiginiz o günleri unutamamışsınızdır. Nerden nereye demeden geçememişsinizdir. Birbirlerinize anlatacağınız o kadar çok şey vardır ki, artık bir pastanede veya kahvede buluşup bunları konuşmuşsunuzdur. ' Sen doktor olmak istiyordun, oldun mu ? Senin el becerin güzeldi, resim çizmeye devam mı ? Senin kafan ticarete iyi çalışırdı, bir iş yeri kurdun mu ? diye. Ya da; fazla okuyamadım. Bir özel sektörde çalışıyorum. Erken evlendim, çoluk çocuk sahibi olup geçim derdiyle uğraşıyorum gibi muhabbeti uzattıkça uzatırız.

Ve sonunda ne yazık ki yaşlandığımızı anlarız. Yazımın başlığını bir kez daha tekrarlayayım o zaman. Yollar bir gün kesişir.