Monsieur Prudhomme şiiri

Fransız Edebiyatının önde gelen şairlerinden Paul Verlaine'e ait ve ilk basılan şiirdir.

Monsieur Prudhomme

Il est grave: il est maire et père de famille.
Son faux col engloutit son oreille. Ses yeux,
Dans un rêve sans fin, flottent insoucieux
Et le printemps en fleurs sur ses pantoufles brille.

Que lui fait l'astre d'or, que lui fait la charmille
Où l'oiseau chante à l'ombre, et que lui font les cieux,
Et les prés verts et les gazons silencieux?
Monsieur Prudhomme songe à marier sa fille

Avec monsieur Machin, un jeune homme cossu.
Il est juste-milieu, botaniste et pansu,
Quant aux faiseurs de vers, ces vauriens, ces maroufles,

Ces fainéants barbus, mal peignés, il les a
Plus en horreur que son éternel coryza,
Et le printemps en fleurs brille sur ses pantoufles.

Şiirin Google Translate yardımıyla çevirisi ise şöyle:

Bay Prudhomme

O ciddi: belediye başkanı ve bir aile babası.
Sahte yakası kulağını sarıyor. Gözleri,
Sonsuz bir rüyada kaygısız yüzer
Ve terliklerinde çiçek açan bahar parlar.

Altın yıldız ona ne yapar, çardak ona ne yapar
Kuşun gölgede şarkı söylediği yerde ve gökler ona ne yapar,
Ve yeşil çayırlar ve sessiz çimenler?
Bay Prudhomme kızını evlendirmeyi düşünüyor

Zengin bir genç olan Mösyö Machin ile.
O tam ortada, botanikçi ve göbekli,
Solucan yapanlara gelince, bu alçaklar, bu ahmaklar

Bu sakallı, bakımsız aylaklar,
onlardan ebedi coryza'dan daha fazla nefret ediyor,
Ve çiçek açan bahar terliklerinde parlıyor.