Şefin Halleri

"İnsanlar mı acımasız yıllar mı acımasız?"dediğimde "insanlar"demişti şef,yılların acı veren tüm yorgunluğunu yüreğinde taşırcasına.Bazı kararlar çarşıdan zeytin,peynir alıp hoşuna gitmeyince çöpe atmaya benzemez,yapışır yakanıza mahşere kadar sizinle gider.

Her zamankinden farklı bir hali vardı şefin bu sabah;mutsuz,suskun,dalgın,biraz da kızgın.Sanki yıllardır tanıdığımız,şakalaşıp dakikalarca güldüğümüz,bazen de kimilerinin dedikodusunu yaparak eğlendiğimiz şef gitmiş,yerine asık suratlı,katı kalpli ve sert bakışlarıyla insanı hayattan soğutan,çekilmez birisi gelmişti.

"Nasılsın usta?"diye sorduğumda bile önce konuşmak istemedi sonra "iyiyim"dedi ama iyi olmadığı her halinden belliydi.Bazen gözler ve davranışlar sözlerden önce insanı ele verir.

Beklemediğim anda soruverdi:

"Bildiğin yerlerde kiralık ev var mı,bir artı bir." Düşünüyorum onların kendi evleri vardı üstelik kredileri dahi bitmemişti arasıra servis güzergahına ırak olmasından yakınırdı hepsi bu.

"Kimin için,diye sorduğumda hemen cevap verdi:

"Kendim için,dedi ve ekledi,ayrılacağım."

Kendisinden bu yazıyı yazmak için izin aldığımdan bazı konuları açıklamakta bir sakınca görmüyorum:Dile kolay tam otuz beş yıl evlilermiş, ancak enişte biraz aksi,yaşlılıktan da olabilir:

Eşini,çocuklarından dahi kıskanması,eve misafirin gelmesini istememesi,misafirliğe de gitmemesi,sürekli yalnız kalma arzusu,her şeyi yaparken ona danışılması,her şeye karışması,kişisel temizliğine dikkat etmemesi,şefe sürekli psikolojik şiddet uygulaması...

Sabrının tükendiğini ve ayrılmak istediğini her seferinde dile getiren şefe,elimizden gelen yardımı edeceğiz.