Abi Bu Ne ( Erzurum Ağzı Şiir )

Çarşiden aşşaği inirdim.
Önüme bir uşah çıhti
Ufak tefek üsti yırtıh
Elleri gogorli (kirli) idi.
Belinde boya sandıği;

"Abi boyiyim mi ?" dedi.

Heç yüzüne bahmadım.
Epeyce gettim.
Birden, ufaklığım ahlıma geldi.
Ben de, boyacılıh yapmiştim.
Ben de, bu günleri yaşamıştım.
Ele birden geri döndüm;

"Gel gardaş boya" dedim.

Uşağın gözleri fal daşi gibi açıldi.
Fırçayi aldi eline
Sallamaya başladi,
O boyadi ben boyadım.
O salladi ben salladım.
Yirmibeş sene önceki bendim.
Biraz silkindim, gendime geldim.

"Adın ne ?"
"Ahmet, ağabegi !"
"Okula gidirmisen?"
"Yoh!"
"Niye ?"
"Ben ohumadım,babam ohutmadi !"
"Heç ele olur mi ? Ohumadan,etmeden"
"Para yoh ağabegi ben neydim?"
"Eve ekmeh lazım,sekkiz gardaşım var..."
"Anam heste,babam sakat."

Gözleri birden elimde ki poşete ilişti;
Hemen gözlerini çehti.
Çıhardım portakal, muz, avagado verdim.

"Portakal, muz tamam da bu ne ki ağabegi? " dedi.

"Avagado! " dedim.
"Ne gadosi ağabegi,yiyilir mi ?" dedi.
"He, heç yemedin mi ?"
"Muz bilem yememiştim, buni nerden yiyim?" dedi.
Benim ki de lüzumsuzluh, hele sorduğum soriye bah?
Ele utandım, ele utandım yerin dibine girdim.
San ki baban görmişti,
Görmemişliğinde bölesi ...


Nedense, birden ahlıma bizim uşahlar geldi.
Oni yemem, buni yemem...
Oni geymem, buni geymem...
Çıharttım beş lira verdim.

"Yoh ağabegi o çoh, benim hakkım bi lira" dedi.
O dedi ben öldüm...
Biz nasi insanıh,biz nasi müslümanıh?
"Vay ki vay!!!..."
Sandıği topladi "ey ahşamlar " dedi ve getti.

Getti ama;

O getti, ben de gettim...