Afarozda Tümceler

afarozda tümceler

/ bitmez kabustu zaman bende
ve zemberiği kırık bir saat ti kalan ellerim de /


afaroz edilmiş tümcelerimde
sus sürülmüş trabzanlara asıyorum lehcelerimi
mor şafakların kızıl kederleri saplandıkca yüreğime
arazlı
izbe bir yakarış düşüyor kıblemize



/ mor şafaklarım ağlarken saçlarım da
ellerine düşermi bir damla bilmem /



maviydi aysbergler
güneyin sıcağında fora yelken gözlerin di
yüreğime inen
ve çaparilerini takarken gizlerime
kahve rengi gözlerinde umut
kirpiğinden misinaların vardı
gözlerinden gözlerime
pembe düşler ve yeşil umutlar dı süzülen


aşk tanrılarının nefesleri vururken nefeslerimize
işte o an senden
esmer karayağız karadeniz ezgileri düştü gamzelerime
ve birleşirken ellerimiz
dudaklarımızda suslarımız firardaydı
gözlerimiz ihtilalde



/ ve güldü gözlerimiz birleşen ellerimizle /



duaya çekilmişti evren yüreklerimiz de
rahme düşen can gibi ürkektim oysa ki
ve gözlerimde
ak duvaklı yeşil dağlar şaha dururken
sen susuyordun

ve ben /
akabelerde bir kardelendim


/ vuslata ermiş hikayelerin son dizelerin de
bir senim vardı yüreğimde
gergefimde ise senlerim alabildiğince
ve papatya motifinde günahlarımız masumdu

sonsuzluk varsa vardım seninle


başı sonu olmayan bir kederdi zaman
hasretinle
kimliksiz gülüşlerimde caresizdi özlemler

şimdi
düş dehlizlerimden
gecenin ayazlarına sevdalar ekiyorum sıcak
düzmece aşkların alnında soğuk silahım var
ve parmağım tetikte

ve tek bir dokunuşta ölecek biliyorum
riya gözlere çökmüş yalan gülüşler
bitecek birer birer