Ağaç Şarkısı

Sallanırken dalında o hep senindi,
Her gün doğan güneşle parlayan bu yüz.
Bir sahildeki meltem kadar serindi,
Gölgen o esintili gün bile henüz.

Nakış kadar görkemli, ses kadar uzun,
Göğe doğru uzanan geniş yapraklar.
Sıcacık kucağıdır bir uykusuzun,
Köküne kucak açmış nemli topraklar.

Kurumuş yapraklarsa düşerken niçin?
Onda sürekli buğu, naçar ve sitem...
Savururken dalgalar denizde perçin,
Dolmuştu tabiatın içine matem.

Rüzgârla dalgalanan kokulu saçın,
Ilgıt ılgıt sevdiğim gönlüme doldu.
Gireli de içime derdi ağacın,
Ayrılık türküleri çekilmez oldu.

Görmeyim gözyaşını ağlama ağaç,
Acı dolu bağrımı dağlama ağaç,
Kalbime hüzünleri bağlama ağaç,
Istırap denizini çağlama ağaç.