Aklım Karışık
-2020- yeni yıla ilk şiir
Aklım karışık…
Minik bir kuş olup uçmak
Ve koca bir fil gibi oturup ağlamak geçiyor aklımdan…
Işık hızıyla terk edilen bir kadının peşinden koşup gitmek
Ve şu berbat sesimle bağıra çığıra detone olup
Sözlerini hiç bilmediğim bir türküye eşlik etmek
Âdem’le- Havva’yı cennetten kovduran
Sulu ve çıtır çıtır yenen bir elma olmak geçiyor aklımdan…
Denizlerde boğulup boğulup balıklara yem olmak
Azgın dalgaların sırtında kıyıya vurmak
Ve martıların kanadına kendimi asmak geçiyor aklımdan…
Prometheus gibi illegal eylemlere kalkışıp
Tanrılardan ateşi çalmak;
-Kar, kış, kıyamet-üşüyen çocukların elinde köz
Sokakta ateş… / yürekte kor…/ her aşkta yangın olmak
Buzları…/ karları…/ ve çığları yakıp eritmek geçiyor aklımdan…
Şu cennete…/ ve şu cehenneme kimliksiz, pasaportsuz girip çıkmak
Azrail’in elinden can çekişen bir bebeği kapıp kurtarmak
Ve öldürdüğü çocuklar kadar çok; Azrail’in canını almak geçiyor aklımdan…
Kalbimi kırdın… İçimi yakıp, yıktın… Canımı…
Ah! Evet… Canımı çok da fena acıttın
Tanrım, huzuruna çıkıp kalbini kırmak geçiyor aklımdan;
Canını acıtmak, içini yakıp, yıkmak
Ve kırdığın bütün kalplerin acısını -bir an için bile olsa- sana yaşatmak…
Kendimi özlemek;
Gözlerimi yollarıma döküp geleceğim anı beklemek
Hiç kimsenin hiç kimseyi sevmediği kadar çok…/ ve öyle güzel…
Öyle güzel… Kendimi sevip sevip değerli kılmak
Sevinçli ve neşeli bir deli gibi kendime sarılıp durmak
Ve kendimi öpüp öpüp koklamak geçiyor aklımdan…
Yalnız ve yaralı köpekler gibi ay ışığında ulumak
Yoksul ve zenginlerin savaşında işçileri öldürten bir patronu
En azından, ölen işçiler kadar çok öldürmek geçiyor aklımdan…
Kendi cenaze törenime büyük bir gürültü ve şamatayla katılmak
Kendi cesedimi kendi omuzlarımda taşımak
-Dudaklarımda gülüp, gülemediğim bütün gülüşlerin toplamı-
Uzun uzadıya bir gülüşle “aşkça kalın dostlarım” demek
Fatiha yerine dünyanın bütün şiirlerini okumak… Okumak… Okumak...
Ve ilk toprağı avuçlarımla kendi üzerime atmak geçiyor aklımdan…
Şu şehirde asgari ücrete dünden razı bir çöpçü olup
Ahmet Kaya, Bach, Vivaldi ve Müslüm baba dinleyerek
Hiçbir şeyi kafama takmadan; kuşlar gibi uçarcasına
Tüm sokakları silip süpürmek geçiyor aklımdan…
Yağmur olup, yıldızlara… Güneşe... Aya…
Hiç beklemediği bir an da bir gülün yaprağına
Ve sevgilimin kirpiklerine damlamak geçiyor aklımdan…
Yaşama erken, ölüme geç kalmak
Çok kalabalık, çok az yalnız olmak
Ve beni “yok” sayamayacakları kadar bir “hiç” olmak geçiyor aklımdan…
Neredeyim… Kimleyim… Bilmiyorum…
Kayıp ilanları verip
Bir an önce kendimden haber almak geçiyor aklımdan…
Kendimden haber alabilirsem eğer;
Yeniden doğmak; güneşe, aya ve baharlara dadanıp, aşka müptela olmak
Ve yeniden…
Ve yeniden -kalbimin kırılmadığı- güzel bir hayat kurmak geçiyor aklımdan…
Dedim ya… Aklım karışık…
Ocak 2020
