Akrep Sancısı

nasıl bir depremdi
o tetikleri düşüren gözlerin
oysa biz hep kurusıkı seviştik...
içimde bir coğrafyanın enkazı şimdi
sen yine aynı şarkıyı öp
ve düşür dudaklarından...

çıplak gözle seyredilemeyen geceyim
kelimelerin kanattığı yaralardan
sızan kanla yazdım şiirlerimi
ve sen Cezm'ini geceye astığından beri
içimde bir yükseklik korkusu...

yüzünü aynalardan sökebilecek bir bıçak yok
bizi terk etmemişken çekilen fotoğraflarda
kırılan camların çıplak tiz sesi var...

rüzgârla kutsanışın hâlâ aklımda...

ellerim dua yorgunu gelmiştim sana
denizine dökülen şarkıları bıraktım
martılar çalsın...

sustun!
gözlerimde bıraktığın Buse'leri
şimdi kimler ağlatsın!