Alıç Ağacı

bir de alıçtan dinle
dört mevsimin yalnızlığını...

sabahın er indiği zamanları severim
serin seherleri
yetim bir serçe tüner
dalıma...

aylarca su değmez yapraklarıma
esmese deli rüzgar toza gömülürüm
bulutların telaşı olur
benim olmaz...

gölgemden
önce
kavruk tenli
ırgatlar
sonra
hep soluk soluğa koşan
yalın ayaklı çocuklar
çekildi...

ayaz gecelerde yıldız dökülür gökten...
gürültülü puhu kuşu öldürür
gecemin dinginliğini

oluyor kırk yıl kadar
tozu dumana katışını
görmeyeli yılkıların...

duymayalı
koyunların çan seslerini
her mevsim farklı
dona bürünen
tepe durur yamacımda öylece
her şey herkes çekip gitse de
güneş ay yerli yerinde...

Sözbir ağustos 2017