Anne

Hani,
tuhaf tuhaf göğe bakıyordu ya kirpiklerin,
yanaklarından süzülüyordu cennet.
''Her şiir yakışmaz kadına,
ama her anne vurgundur biraz da aşka'' diyordun.

Kırıklarını gizliyordun hep yüreğindeki kelimelerin,
göğü tebessümüne banıp içiyordun.
Güldün sen anne,
bu denli kutsal olduğunu anladım gülmenin,
çünkü gülmeyi bilmiyordum...

Yüzündeki şehri süpürüyordu her göçen eylül,
için dışın bahardan şarkılarla doluyordu.
Çukurova taşıyordu bağrından,
nesi var nesi yoksa uçurumları yaşıyordun...

Yüreğinin kıyısına,
bütün yalnızlıkları sığdıran tek mevsimdin sen anne.
Ümitle,
yarınların saçlarını tarıyordun.
Uçurtmalarını öpüyordun ılık sesinle çocukların,
ve sen en çok,
gücenmiş kavimleri öpen kadınlara benziyordun.

Sen anne,
siyahları beyaz yapan cennet kokulum..
Sussun diye biraz içinin sılası,
ne tütün kokulu intiharlardan,
ne de,
dikenli şiirlerle yakılan hüznünden hiç bahsetmiyordun.

Yağmurun kağıttan gemisiydi adının ömrüme deyişi,
yüreğin,
ağlayan gökyüzüne denk düşüyordu oysa,
bilmiyordun...

Can kırıkları vardı ellerinin anne,
ve sesinde,
kuşlar göç ediyordu yeminlerinden sıyrılıp.
Binlerce kez çarmıha geriliyordu duaların,
kıblesi yetim göçlerin vardı enne,
hep,
kelebeklerin dudağını öpüyordu susuşun,
ve sen hep,
kolu kanadı kırık kentlerin kalbine dokunuyordun...

Bir evlat yetiştirmek anne,
bastığın mayının ta kendisidir diyorlardı.
İşte bu yüzdendir,
sen ayaklarının altında cennetten de öte bir yer taşıyordun...

Nereye dokunsan içinden yağmurlar boşalıyordu,
denizlerin köpüklerinden,
kendine limanlar inşa ediyordun.
Yurtsuz çocukların evleriydi göğüs uçların,
ağlama anne, sakın ağlama..
çünkü bu hayatta hep, ağladığın kadar eksiliyordun...

Bir adam sevdin anne,
acıtan mektuplar tutuşturdu avuçlarına.
Bir adam sevdin,
kırbaçlandı bütün düşlerin.
Dilersen parçala enne yıldızları,
dilersen dağıt ay ışıklarını..
Senin maviliğin de, uçurumun da gözlerindir bilirim,
ateşe su taşıyan karıncalar gibi bakıyordun...

Ah be anne.! Ahh.
Öyle bir zaman değil bu , öyle bir dünya değil.
Sen hep,
alnına yazılmış bir şiiri tekrar tekrar okuyordun.