Annem

ANNEM

Evlâdın mecbur imiş gurbet elde kalmaya,
Uğraşırsın uzak da olsa haber almaya,
Aklın bir gider bir gelir gurbetten sılaya,
Hatırlamaz kimse beni, sensin anar annem.

Geliyorum derim hep sana kısa zamanda,
Bilirim ki hiç gitmem kalırım hep aklında,
Olacağım inan sen bak yakında yanında,
İnanır inanmaz, sözlerime kanar annem.

Duyarsan eğer başıma bir hal geldiğini,
Yiyemezsin bırakırsın elinden ekmeğini,
İnan ki hiç ödeyemem senin emeğini,
Kimsenin yanmaz, senin yüreğin yanar annem.
Ne olur uzaktayım diye ağlayıp gezme,
Daha fazla sen şu divane gönlümü üzme,
Güzel yavrum diye böyle methiyeler düzme,
Nerde senin gibi yaralarım onar annem.

Biçare Zeki'nin son sözü böyledir işte,
Anne gelir insan aklına her hayır işte,
İnan bana seni hasretle her yâd edişte,
Olmuştur daim gözümde yaşlar pınar annem.